کربلا عرش خدا روی زمینه
حرم گل پسر ام البنینه
هرکی کربلا نرفت ، هیچ جا نرفته
کجا رفته هر کی کربلا نرفته ؟
همه ی عشق خدا یک گوشه جا شد
ضریح شیش گوشه ی کرب و بلا شد...
کربلا عرش خدا روی زمینه
حرم گل پسر ام البنینه
هرکی کربلا نرفت ، هیچ جا نرفته
کجا رفته هر کی کربلا نرفته ؟
همه ی عشق خدا یک گوشه جا شد
ضریح شیش گوشه ی کرب و بلا شد...
گاهی آدم دلش میخواهد کفش هایش را در بیاورد ،
یواشکی نوک پا نوک پا از خودش دور شود ،
بعد بزند به چاک! فرار کند از خودش...!!
خدایا !! من در کلبه حقیرانه خود چیزی دارم ، که تو در عرش کبریایی خود نداری!!
من چون تویی دارم و تو چون خود هرگز نداری!!