فراری

امام باقر، محمد بن علی بن الحسین(ع)، لقبش "باقر" است.
باقر یعنی شکافنده. به آن حضرت "باقر العلوم" می‏گفتند، یعنی‏"شکافنده دانشها".
مردی مسیحی، به صورت سخریه و استهزاء، کلمه "باقر" را تصحیف‏
کرد به کلمه "بقر" -یعنی گاو- و به آن حضرت گفت: «انت بقر»؛ یعنی«تو گاوی»
امام بدون آنکه از خود ناراحتی نشان بدهد و اظهار عصبانیت کند، با
کمال سادگی گفت: «نه، من بقر نیستم من باقرم».
مسیحی: «تو پسر زنی هستی که آشپز بود».
- «شغلش این بود، عار و ننگی محسوب نمی‏شود».
- «مادرت سیاه و بی‏شرم و بد زبان بود».
- «اگر این نسبتها که به مادرم می‏دهی راست است، خداوند او را بیامرزد و از گناهش بگذرد. و اگر دروغ است، از گناه تو بگذرد که دروغ‏ و افترا بستی».
مشاهده این همه حلم، از مردی که قادر بود همه گونه موجبات آزار یک‏ مرد خارج از دین اسلام را فراهم آورد، کافی بود که انقلابی در روحیه مرد مسیحی ایجاد نماید، و او را به سوی اسلام بکشاند .
مرد مسیحی بعدا مسلمان شد.